吕氏春秋与道家9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
《吕氏春秋》大量吸收道家虚静无为之说,并把它运用于为君之道的政治理念中。它说:“君也者,处虚素服而无事,故能使众智也。智反无能,故能使众能也。能执无为,故能使众为也。无智,无能,无为,此君之所执也。”“善为君者无识,其次无事。有识则有不备矣,有事则有不恢矣。不备不恢,此官之所以疑,而邪之所从来也。”“天子不处全,不处极,不处盈。全则必缺,极则必反,盈则必亏。”认同先秦道家“无为而无不为”的主张,它说:“大圣无事而干官尽能。”“善为君者,劳于论人而佚于治事。”9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
《吕氏春秋》认为这种表面的“无为”,才能达到“事省而国治”的目的。相反,“人主好暴示能,好唱自奋;人臣以不争持位,以听从取容;是君代有司为有司也”,其结果必然是君臣职能倒置,造成混乱和危殆。应该说,《吕氏春秋》中的这些见解,来自于老庄而又发展了老庄。9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
吕氏春秋与法家9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
《吕氏春秋》肯定法家的重要性和变法的必要性,明确指出:“有金鼓,所以一耳;必同法令,所以一心也;智者不得巧,愚者不得拙,所以一众也;勇者不得先,惧者不得后,所以一力也;故一则治,异则乱;一则安,异则危。”“故治国,无法则乱,守法而不变则悖,悖乱不可以持国。事易时移,变法宜矣。”这些观点显然与商、韩的思想有直接的联系。9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
但是《吕氏春秋》对于法家“惨礉少恩”的一面,对于《韩非子》中的种种阴谋权术,是拒斥不取的。9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden
9RCLearn chinese in shanghai,Learn mandarin, Mandaringarden